Krzysztof - mój starszy syn - technik elektronik, licencjat specjalności "marketing i zarządzanie".  

... i kilka lat temu

Adam - mój młodszy syn, technik informatyk, pracuje i mieszka w Norwegii...

... i kilka lat temu

Przyznam się szczerze, że tęsknię do tamtych czasów, gdy byli wesołymi maluchami...

Nie zawsze byli takimi dryblasami, jak teraz...

Ani się obejrzałem gdy mój starszy syn Krzyś założył własną rodzinę!    12 czerwca 2004 zawarł związek małżeński z Justyną.   Tak, lata mijają, dzieci rosną...   Ani się obejrzeliśmy  jak mały Krzyś, którego prowadziłem za rączkę na spacery cierpliwie odpowiadając na jego wieczne "A co to jest?" wyrósł na dojrzałego mężczyznę.  Urocza Justyna pochodzi z Centralnej Polski. Przyjechała na wybrzeże uczyć się w szkole ekonomicznej i tu się poznali...

Uroczystość zaślubin, którą zaszczyciło ponad sto osób - krewnych, przyjaciół  i znajomych    odbyła się we wspaniałej scenerii leśnego kościoła w Gdańsku - Matemblewie i dostarczyła nam naprawdę wielu wzruszeń.... 

 A potem było wesele na którym goście jedli, pili i tańczyli do czwartej nad ranem...

Mój młodszy syn Adam szybko poszedł w ślady brata - ożenił się w sierpniu 2006 roku.  Jego wybranką jest Beata pochodząca ze wschodniej Polski, gdzie jej rodzice mają duże gospodarstwo rolne. Poznali się na internetowym czacie no i...  skończyło się ślubem.        Beata jest z zawodu terapeutką osób niepełnosprawnych.  Jest bardzo przedsiębiorczą osobą, wytrwałą w dążeniu do obranego celu. Samodzielnie nauczyła się języka norweskiego i przez dłuższy czas pracowała w Norwegii.

Obecnie Beata i Adam legalnie mieszkają i pracują w swoich zawodach w Oslo, w Norwegii.

(grudzień 2013)

Kamil w 2013 roku:

Piotruś z Norwegii:

od lewej Kamil, Piotr, Kuba i Alexander:

Moja Mama - najlepsza z mam - miała na imię Marta.  Odeszła od nas w wieku 87 lat...  Całe swoje życie poświęciła rodzinie, tworząc nam dom, do którego naprawdę chciało się wracać...

Kochała kwiaty, gotowała pyszne pierogi z serem i w pogodne dni lubiła jeździć ze mną do "Wojtkówki"!

Nie ma już także między nami mojego Ojca, Zygmunta - to jego ostatnie zdjęcie... Przed wojną pracował w Składnicy Uzbrojenia w Modlinie, po wojnie był kierowcą w zawodowej straży pożarnej.  Jedyna zagraniczna podróż, którą odbył  to ta do obozu koncentracyjnego w Dachau, gdzie więziony był od 1940 do 1945 roku.  Przeżył prawdziwe  piekło...   Po wyzwoleniu obozu przez Amerykanów wrócił do kraju i przeniósł się z rodziną do Gdańska.   Zawsze miałem dla Ojca wielki szacunek i respekt.   Wiele mu zawdzięczam, przekazał mi między innymi swoją zasadę "Cokolwiek robisz, rób tak, abyś nie musiał tego wstydzić..."

A to wielki blok w gdańskiej dzielnicy Zaspa, w którym mieszkam od lat.   Możecie sobie wyobrazić ile ludzi tu żyje!   I teraz chyba już rozumiecie dlaczego tak chętnie uciekam do zacisza mojej "Wojtkówki"