CZĘŚĆ II B - Anjouan  -  PART  TWO "B"

Tekst i zdjęcia:  Wojciech Dąbrowski  © - text & photos

 Centralnym punktem stolicy Anjouanu - Mutsamudu wydaje się być rozległy, zacieniony plac przed pocztą. Stąd już tylko krok do portu więc nie dziwi fakt, że jeden kąt placu zajmuje targ rybny. Ryby, jak widać bardzo okazałe przywozi się z rybackiej przystani na taczkach. Ten sam plac pełni również funkcje dworca autobusowego czy może raczej mikrobusowego. To stąd właśnie wyruszają na drugą stronę wyspy ciasne mikrobusy będące najpopularniejszym środkiem publicznego transportu . 

A skoro jesteśmy przy temacie handlu to proszę popatrzeć: przy nadbrzeżnej ulicy znalazłem ciekawy sklepik. Miał szerokość drzwi wejściowych. Na jakąkolwiek ladę nie starczyło w nim miejsca. -To na razie mały biznes - powiada sklepikarz, ale od czegoś trzeba zacząć!  Kiedyś będę właścicielem wielkiego magazynu  i zatrudnię kilku sprzedawców!

Za małe pudełko margaryny (100g) zapłaciłem 250 franków, a za butelkę coca-coli- 150, mała bagietka (sprzedawana na rogu ulicy koło bazaru) kosztowała 100 franków. Za jedno euro w banku płacili 481 franków komoryjskich. Warto odnotować, że na Komorach mają bardzo ładne, kolorowe banknoty...

Kilka kupek owoców mango na liściu bananowca... Tak też można handlować... Za jedną "kupkę" (5 szt) ten chłopak chciał 500 franków i zdaje się, ze nie była to wygórowana cena - na Anżuanie nie nauczyli się jeszcze oskubywać turystów, bo po prostu ich tu nie ma...

Pozostaje robienie zdjęć podczas jazdy - przez nie zawsze czyste szyby mikrobusu. Warto jeszcze przed odjazdem postarać się o frontowe miejsce - obok kierowcy. Nawet jeśli już jest zajęte (kto pierwszy przychodzi ten zajmuje najlepsze miejsca) trzeba grzecznie poprosić o odstąpienie tłumacząc, że podczas jazdy będziecie filmować ich "piękną wyspę". Wiele razy skutecznie stosowałem tą metodę !

W Sima szosa zmienia kierunek i biegnie wzdłuż południowego wybrzeża na zachód aż do Moya. Na tym odcinku zdarzają się plaże z drobnych kamieni. Największa osadą po drodze jest – przez Pomoni z hotelem „Eden”

Starszy wiekiem kierowca był sympatyczny. Za  przejazd jego taxi brousse (tak miejscowi nazywają mikrobusy) zapłaciłem tylko 750 franków. A widoków po drodze było za co najmniej trzy razy tyle...

Dla nas takie palmy pochylone nad oceanem to czysta egzotyka, nawet gdy - jak tutaj - pod palmami wałęsają się prozaiczne krowy. Niestety brak w tym krajobrazie białego piasku - brzeg jest kamienisty.

Takie chatynki wzniesione z chrustu i gliny i pokryte strzechą widzi się tutaj niestety coraz rzadziej - wypierają  je nieciekawe domy z betonowych pustaków.

Zawiodą się ci, którzy przyjechawszy na Anjouan będą szukali ocienionych palmami tropikalnych plaż.  Wybrzeża wyspy są skaliste, co sprawia, że wyspa wygląda na trudno dostępną. Tak też postrzegali ja pierwsi Europejczycy, którzy zawędrowali w te strony - Komory zastały odkryte w 1503 roku przez Portugalczyków.

Gdy jadąc po obwodzie wyspy dotrze się do plaży w Moya to aż się prosi, aby jadąc dalej na północ zamknąć pętlę dookoła wyspy. Zadanie to jest stosunkowo łatwo wykonalne, gdy dysponujemy własnym środkiem transportu. Gorzej, gdy zdani będziecie na transport publiczny. Już w samej wiosce szosa zaczyna wspinać się ostro licznymi „agrafkami” z poziomu morza na wysokość ponad tysiąca metrów. Każdy niemal zakręt odsłania nowy wspaniały widok na ocean i wybrzeże wyspy, ale prawdziwego zawrotu głowy doznaje się, gdy rzężący samochód dopełznie w końcu pod przełęcz i stamtąd otworzy się widok na wielki błękit niezmierzonego oceanu otaczający zieloną wyspę.

Publiczne mikrobusy niezmiernie rzadko pojawiają się na tym stromym, forsownym odcinku. Nie ma potrzeby! Z zachodu dowożą ludzi do Moya, z północy do Adda Doueni... A w górach między tymi miejscowościami nie ma wiosek... Długo czekałem w skwarze aż pojawił się jakiś rupieć i zabrał mnie za wygórowaną cenę... Pojechałem wzdłuż wschodniego wybrzeża, na którym leży miasteczko Domoni – drugie co do wielkości na wyspie i jedno z najstarszych na Komorach . Zwraca w nim uwagę stary meczet i cztery złocone kopuły stosunkowo nowego grobowca, w którym spoczywa pierwszy prezydent niepodległych Komorów Ahmed Abdallah, rządził on krajem po uzyskaniu niepodległości w 1975 roku.  Z Domoni pochodził również trzeci prezydent kraju Said Mohamed Djohar, szkolny kolega Abdallaha.

Po zatoczeniu kręgu wokół wyspy bez potrzeby wracania do Mutsamudu  znalazłem się ponownie na lotnisku w Ouani. Na godzinę przed rozkładową pora odlotu!  Ale okazało się że lot będzie opóźniony o 3,5 godziny. No cóż, to przecież Komory...

On leciał tym samym samolotem. Wielkie, zdziwione oczy: nie dość że facet jest biały to jeszcze celuje we mnie jakimś szklanym okiem...

  >>>>>Przejście do kolejnej części relacji - na Moheli