Kiedy byłem chłopcem zbierałem znaczki pocztowe z różnych krajów, spędzałem długie godziny nad książkami Verne'a i Szklarskiego i marzyłem o dalekich podróżach...  Miałem 14 lat, gdy po raz pierwszy wyjechałem za granicę - do strefy konwencji w Czechosłowacji. Potem podróżowałem już co roku podczas swoich wakacji - coraz dalej i dalej. Były to bardzo trudne czasy dla pierwszych polskich trampów: paszporty trzymano na milicji, na zachód można było wyjechać tylko na zaproszenie, a dewizy potajemnie kupowano na czarnym rynku. Aby zarobić dodatkowe pieniądze niezbędne dla realizacji moich podróżniczych marzeń zacząłem pisać artykuły do polskiej prasy oraz organizować odczyty i pokazy slajdów - - a były ich setki - w różnych klubach i bibliotekach. Nie ukrywam, że w przygotowaniu moich podróży wspierali mnie często życzliwi ludzie - znajomi i przyjaciele, którzy dostrzegając we mnie pasjonata pomagali mi gromadzić niezbędne informacje, załatwiać wizy i dewizy, a nawet podpisywali weksle, gwarantujące mój powrót do kraju. Dzięki Wam wszystkim! - Nigdy tego nie zapomnę!
Z satysfakcją jednak mogę podkreślić, że nigdy nie korzystałem ze wsparcia finansowego czy rzeczowego żadnych organizacji czy instytucji.