Leżący w zachodniej części Pacyfiku Yap do 1979 roku miał status Terytorium Powierniczego, którym w imieniu ONZ administrowały Stany Zjednoczone. Obecnie jest niepodległym państwem zrzeszonym w Sfederowanych Stanach Mikronezji. Państewkiem rządzi gubernator wybierany przez obywateli co 4 lata. Konstytucja Yapu przewiduje także istnienie dwóch rad złożonych z tradycyjnych przywódców - wodzów: pilung składający się z wodzów z samej wyspy Yap i tamol - zrzeszający “chiefów” z rozproszonych wysp zewnętrznych. Mówi się, że wodzowie są wciąż bardzo wpływowi: to oni decydują kto ma wygrać w wyborach, bo mieszkańcy Yapu wciąż uznają ich przywództwo i słuchają ich rad. A pilung i tamol mają prawo wstrzymania realizacji wszelkich ustaw i zarządzeń gubernatora, które kolidują z tradycyjną obyczajowością. Państwo Yap jest rozrzucone na ponad 130 wysepkach, ale aż 84 procent jego terytorium stanowi główna wyspa, nazywana także Yapem Właściwym - żyje na niej większość spośród około 12-tysiecznej ludności państewka.

   Ekonomiczna sytuacja wyspy jest w dużej mierze uzależniona od pomocy rządu USA - z tych subwencji przez od wielu lat wypłacane są wynagrodzenia dla pracowników sfery budżetowej, stanowiących połowę ogółu zatrudnionych. Aby choć częściowo uniezależnić się od pomocy z zewnątrz władze popierają rozwój rolnictwa, aby doprowadzić tą drogą do sytuacji, w której Yap z importera żywności zmieni się w eksportera. Na razie eksportuje się jedynie niewielkie ilości ryb, kopry i bananów oraz ubiory z zakładu odzieżowego - jedynego większego przedsiębiorstwa na wyspie.

Przyłapuję się na tym, że to ja jestem zażenowany. Oni są u siebie, a obnażone piersi kobiet, czy torsy mężczyzn nie są tu żadną sensacją, nawet w publicznych miejscach jak bank czy sklep. Trzeba się przyzwyczaić!  W kwadrans później będę rozmawiał z podobnie odzianą sprzedawczynią w sklepie z pamiątkami “Tropical touch” i udawał, że jej okazałe piersi wyglądające zza elektronicznej kasy nie robią na mnie najmniejszego wrażenia.

Na Yap nie ma linii autobusowych. Aby dostać się do "centrum kulturalnego Bechiyal" na północy wyspy, które oferuje możliwość najtańszego noclegu trzeba poczekać do popołudnia, na szkolny autobus, rozwożący dzieci z tutejszej high school.

Z kamiennymi pieniędzmi związana jest autentyczna i bardzo barwna postać z historii Yapu: David O’Keefe, Amerykanin irlandzkiego pochodzenia - rozbitek, wyrzucony przez morze na wybrzeżu Yapu w 1871 roku. Krajowcy odnaleźli go ponoć na brzegu półżywego i opiekowali się nim do czasu gdy wrócił do sił. Spędził potem z nimi 30 lat.